Νευρική Ανορεξία (Παράγοντες που ευνοούν)-Μέρος Β

      Ποιοι είναι οι παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση της νευρικής ανορεξίας;

1. Βιολογικοί παράγοντες: Παρόλο που ο ερευνητικός τομέας δεν απαντά με σαφήνεια, ενδεχομένως να υπάρχει μία γενετική προδιάθεση για την εμφάνιση της συγκεκριμένης νόσου.
2. Ψυχολογικοί παράγοντες: Τα άτομα με ψυχογενή ανορεξία, κάθε φορά που αισθάνονται αρνητικά συναισθήματα, χρησιμοποιούν το φαγητό ως μέσο ανακούφισης από το άγχος και την ανησυχία. Αυτό σε συνδυασμό με την αίσθηση, ότι χάνουν τον έλεγχο της ζωής τους σε διάφορα ζητήματα, τους οδηγεί να ασχολούνται με το σωματικό τους βάρος υπερβολικά και εμμονικά, για να αναπληρώσουν την προηγούμενη έλλειψη ελέγχου. Επειδή, δεν μπορούν να πάρουν χαρά και ικανοποίηση από άλλα κομμάτια της καθημερινότητας τους, προσπαθούν να πάρουν χαρά με το να πετύχουν τον έλεγχο του βάρους τους και την διαμόρφωση μίας αδύνατης σιλουέτας. Με αυτόν τον τρόπο η δίαιτα γίνεται αυτοσκοπός.
3. Προσωπικότητα-ιδιοσυγκρασία: Το άτομο, που οδηγείται στο να πάσχει από την συγκεκριμένη ψυχική νόσο, έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση, εκδηλώνει διάχυτο άγχος, εκφράζει ανασφάλειες και τρέφει μη ρεαλιστικές προσδοκίες για τον εαυτό του. Χαρακτηρίζεται από άσκοπη τελειοθηρία και μία συνεχόμενη ανάγκη για διακρίσεις και επιτυχίες. Ο τρόπος σκέψης τους μπορεί να συνοψιστεί και στις ακόλουθες φράσεις: "Αν πάρω ένα κιλό, δεν θα αρέσω στους άλλους", "Είμαι χοντρός/ή", "Δεν θα καταφέρω τίποτα στη ζωή μου", "Όταν τρώω φαγητό που παχαίνει, πρέπει να μην φάω για αρκετό καιρό", "Οι άλλοι μου λένε να τρώω, γιατί με ζηλεύουν και με θέλουν παχιά", κ.ο.κ.
4. Οικογενειακή δυσλειτουργία: Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι οι γονείς των ατόμων που εμφανίζουν αυτή την ψυχογενή νόσο είναι υπερβολικά ελεγκτικοί και δεν επιτρέπουν την αυτονόμηση και ανεξαρτησία των παιδιών τους. Τα άτομα αυτά συχνά πυκνά περιγράφουν μία μητέρα που δεν επιτρέπει τις πρωτοβουλίες, είναι άκαμπτη, αυστηρή και παρεμβατική και έναν πατέρα "απόντα", που δεν παίρνει καμία θέση και ευθύνη από τον ρόλο του μέσα στην οικογένεια και ταυτόχρονα δεν εκδηλώνει συναίσθημα. Αυτός, λοιπόν, είναι ο εγκλωβισμός: το παιδί δεν αφήνεται να πάρει πρωτοβουλία, να αυτονομηθεί, δεν έχει καταφέρει να βγάλει  και να λάβει συναίσθημα και παράλληλα οι γονείς του έχουν την προσδοκία να εκπληρώσει όλες τους τις επιθυμίες και ανάγκες. Όταν το άτομο δεν δύναται να ελέγξει αυτά τα κομμάτια του προχωρήματος του, εστιάζει την προσοχή του στον έλεγχο του σώματος/εικόνας.
5. Κοινωνικοοικονομικοί και πολιτισμικοί παράγοντες: Η δυτική κοινωνία επιδοκιμάζει και προβάλει ως "ελκυστικά πρότυπα" τα πολύ αδύνατα κορμιά, την εξαντλητική γυμναστική, τις δίαιτες, κ.ο.κ. Αυτό κυρίως επιβάλλεται στο γυναικείο φύλο, χωρίς να εξαιρούνται πλέον και οι άντρες.
6. Εκλυτικοί παράγοντες: Είναι κάποιες συνθήκες, που μπορεί να ευνοήσουν την εμφάνιση της νόσου. Συνήθως, όταν συμβαίνουν κάποιες αλλαγές στη ζωή του ατόμου, όχι απαραίτητα κακές (όπως είναι η γέννηση ενός παιδιού, μία καινούρια εργασία, απόλυση, γάμος, θάνατος, διαζύγιο κ.α), το άτομο καλείται να προσαρμοστεί στα καινούρια δεδομένα. Εάν θεωρήσει, ότι δεν έχει τις ικανότητες για να το πετύχει, τότε καταφεύγει σε άλλη πηγή ευχαρίστησης-ελέγχου και αυτό είναι το σωματικό βάρος και η εμφάνιση.

   
   Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος

www.psyxologiki-ypostirixi.blogspot.gr